Streszczenie
Artykuł przedstawia wpływ zastosowania psycholingwistycznych metod analizy dyskursu w neuropsychologii na rozwój terapii chorych z zaburzeniami mowy po uszkodzeniach mózgu, głównie osób z afazją. Wpływ ten uwidocznił się najbardziej w terapii pragmatycznej. Głównym celem tej terapii jest polepszanie umiejętności odbioru i przekazu informacji, niezależnie od poprawności językowej wypowiedzi chorego. Opisano założenia teoretyczne oraz przykłady pracy klinicznej w ramach dwóch nurtów terapii pragmatycznej polegających na: (1) rozwijaniu zdolności w zakresie struktur dyskursu oraz (2) doskonaleniu umiejętności komunikacyjnych.