Analizując przypadek pacjentki z zespołem paranoidalnym autorka rozpatruje zjawisko skargi rozumianej, jako całość, która w indywidualny sposób komunikuje temat odczuwanego cierpienia. Zwraca uwagę na treść i funkcję skargi ze szczególnym uwzględnieniem fenomenu zamiany ról – skarżącej się w oskarżycielkę. Traktując całość ekspresji pacjentki, jako komunikat, za którego pomocą pacjentka porozumiewa się z otoczeniem, autorka zwraca uwagę na interakcyjny charakter objawów i docieka psychodynamicznego mechanizmu ich powstawania.
Tekst stanowi próbę opisu i interpretacji przypadku 35-letniego mężczyzny leczonego za pomocą terapii grupowej zorientowanej psychodynamicznie. Hipotezy odnoszą się do faktu zmiany płci przez pacjenta, jak też do czasu i sposobu ujawnienia tegoż w leczeniu. Informacje przytaczane są w taki sposób, by weryfikowały postawione hipotezy.
Autorki analizują znaczenie systemu rodzinnego dla przebiegu leczenia w przypadku 14-letniej pacjentki hospitalizowanej w Klinice Psychiatrii Dzieci i Młodzieży.
Artykuł przedstawia proces pracy z rodziną, która zgłosiła się do terapii z powodu pierwotnego moczenia nocnego u dziecka. W czasie terapii wykorzystano pracę z genogramami pary rodzicielskiej oraz technikę opracowaną przez Andrzeja Samsona do terapii moczenia nocnego.
Przedstawiono przebieg 15 lat leczenia pacjenta z zaburzeniami schizofrenicznymi. Autorki zestawiają ważne fakty w życiu chorego, wzajemne relacje między członkami układu rodzinnego oraz rodzaj obserwowanych objawów i podjęte działania terapeutyczne. Starają się wyodrębnić kolejne fazy procesu terapii na tle dynamiki rozwoju sytuacji rodzinnej.
Autorka opisuje fazy indywidualnej, podtrzymującej terapii chorego na schizofrenię w warunkach terapii dziennej, zwracając szczególną uwagę na dynamikę związku terapeutycznego.
Opisano przypadek 20-letniego mężczyzny z ciężkim zespołem obsesyjno-kompulsyjnym. Późne rozpoczęcie leczenia psychiatrycznego poprzedzone było istotnymi trudnościami diagnostycznymi. Zwracało uwagę niezwykłe spowolnienie ruchowe i pełna rytualizacja wielodniowych sekwencji natręctw. Magicznym czynnościom pacjenta towarzyszyli rodzice, a zwłaszcza matka. Autor podejmował próby wielostronnych interwencji terapeutycznych, poprzedzone rozważeniem hipotez etiopatogenetycznych.
Autorzy opisują przebieg leczenia zespołu depresyjnego amitryptyliną u pacjentki, u której stwierdzono uwarunkowany genetycznie, powolny typ hydroksylacji leku.
Opisano dwa początkowo błędnie rozpoznawane przypadki choroby Huntigtona, zwracając uwagę na objawy, które opóźniły właściwe rozpoznanie choroby.
Przedstawiono obraz i psychopatologiczny i przebieg leczenia dwubiegunowych zaburzeń afektywnych u pacjentki chorej na sklerodermię.
W pracy opisano dwa przypadki współwystępowania schizofrenii i reumatoidalnego zapalenia stawów oraz przedstawiono wyniki badań antygenów układu zgodności tkankowej u tych chorych.
Przedstawiono przypadek 62-letniej pacjentki chorującej od 12 lat na depresję powrotną. Po dwóch pierwszych rzutach choroby przypominających obraz nerwicy, dwa dalsze przybrały postać „dużej depresji". Kolejne trzy nawroty charakteryzowały się atypowym obrazem klinicznym, głównie urojeniami ciąży, ustępującymi po leczeniu przeciwdepresyjnym. Ostatni z obserwowanych nawrotów choroby był ponownie w pełni rozwiniętym zespołem depresyjnym, bez urojeń ciąży.
Przedstawiono dwa przypadki kobiet chorujących na chorobę afektywną dwubiegunową. U każdej z pacjentek występowały fazy depresyjne, spełniające kryteria „dużej depresji" oraz krótkotrwale stany maniakalne. W okresie wieloletniej obserwacji ujawniono wystąpienie jedynego epizodu atypowej depresji przejawiającej się zachowaniami kleptomanicznymi. Ustąpiły one po zastosowaniu leków przeciwdepresyjnych.
Opisano obraz kliniczny, trudności diagnostyczne oraz przebieg leczenia w dwóch przypadkach zespołu Marfana z towarzyszącymi objawami psychotycznymi.
Różnorodność przejawów klinicznych choroby Addisona-Biermera sprawia, że obok objawów hematologicznych, z przewodu pokarmowego i neurologicznych, mogą wystąpić zaburzenia psychiczne, czy wręcz zespoły psychotyczne. Każdy z tych zespołów może pojawiać się łącznie z innymi lub osobno.
Przedstawiono przypadek 19-letniej pacjentki, dwukrotnie hospitalizowanej w oddziale ginekologicznym z powodu wtórnego braku miesiączki. Analiza psychologiczna ujawniła psychogenne elementy zaburzeń odżywiania w kontekście dysfunkcji osi przysadkowo-jajnikowej o charakterze hipogonadyzmu hipogonadotropowego. Opisano przebieg i efekty leczenia biologicznego (hormonalnego) i próbę psychoterapii wraz z oceną psychologiczną.
Autorzy przedstawiają przypadek pacjentki ze wstępnym rozpoznaniem jadłowstrętu psychicznego, u której ostatecznie rozpoznano chorobę trzewną glutenozależną (celiakię). Ze względu na trudności diagnostyczne i terapeutyczne podjęto zagadnienie diagnostyki różnicowej stanów wyniszczenia ze szczególnym uwzględnieniem zespołów złego wchłaniania.
Przedstawiono przypadek pacjenta wielokrotnie hospitalizowanego z rozpoznaniem schizofrenii paranoidalno-katatonicznej. W trakcie wielu nawrotów psychozy schizofrenicznej obserwowano u niego objawy, które „naśladowały" objawy psychotyczne (katatoniczne), jednak ich wystąpienie ściśle wiązało się z zewnętrzną sytuacją chorego, po zmianie której natychmiast całkowicie ustępowały. Autorka rozważa trudności diagnostyczne i terapeutyczne, jakie stwarza występowanie objawów konwersyjno-dysocjacyjnych przypominających objawy psychotyczne, a także pytania o związek obrazu psychozy schizofrenicznej z nieprawidłowymi mechanizmami obronnymi osobowości.
Przedstawiono przypadek 11-letniego chłopca skierowanego do Kliniki z powodu objawów obsesyjno-kompulsyjnych i przewlekłych tików, u którego stwierdzono dysgenezję ciała modzelowatego. Autorzy dyskutują wzajemne zależności wymienionych zaburzeń.
W pracy przedstawiono stan psychiczny i rozwój psychoruchowy dzieci maltretowanych, które doznały urazów somatycznych i psychicznych przed trzecim rokiem życia.
Przedstawiono przypadek pacjenta, który urodził się w obozie koncentracyjnym, a następnie przebywał w sierocińcu, ośrodku UNRA, a po zakończeniu wojny został adoptowany. Z powodu licznych, przewlekłych dolegliwości somatycznych i dysfunkcji psychicznych, był wielokrotnie leczony ambulatoryjnie i szpitalnie oraz badany dla celów orzeczniczo-lekarskich. Szczególnym aspektem postępowania orzeczniczego były związki stwierdzonych zaburzeń z następstwami pobytu w obozie i narażeniem na działanie różnorodnych szkodliwości życia obozowego w okresie wczesnodziecięcym.
Przedstawiono aspekt kliniczny i orzeczniczy przypadku zespołu urojeń zakochania Clérambaulta u pacjenta ze schizofrenią paranoidalną.
Autorzy opisują merytoryczne i pozamerytoryczne uwarunkowania trudności, które wystąpiły w trakcie orzekania dla celów sądowo-psychiatrycznych w przypadku dwóch policjantów, sprawców przestępstw popełnionych w stanie nietrzeźwości.
Przedstawiono dwa przypadki kilkunastoletnich sprawców zabójstw, które ilustrują narastające zjawisko dokonywania takich czynów bez istotnych lub zrozumiałych dla otoczenia motywów, niebędących jednak motywami psychopatologicznymi. Autorzy analizują źródła tych motywów (np. potrzeba zdobycia niezwykłego doświadczenia lub uznania grupy) i ich związek z osobowością sprawców oraz wpływ szerszych zjawisk społecznych i kulturowych, które mogą szkodliwie wpływać na rozwój psychiczny dzieci i młodzieży. Omawiają też trudności w opiniowaniu sądowo-psychiatrycznym i psychologicznym tych przypadków.
Przedstawiono przypadek 55-letniego, wielokrotnie karanego mężczyzny, oskarżonego o dokonanie oszustw, u którego poprzednio błędnie rozpoznano „obłęd genealogiczny" i uznano za niepoczytalnego. Omówiono etiologię i zasady rozpoznawania pseudologii fantastycznej (patologicznego kłamstwa) i różnicowania go z paranoją.
Autorki opisują przypadek 63-letniego mężczyzny, który w latach 1952-1996 popełnił ponad 20 przestępstw o charakterze seksualnym i przebywał w zakładach karnych, z niewielkimi przerwami, przez 39 lat. Był on, w związku z zarzucanymi mu czynami karalnymi, wielokrotnie poddawany badaniom sądowo-psychiatrycznym. W opracowaniu zawarto analizę warunków wychowawczo-środowiskowych, w jakich wzrastał badany i jego społecznego zachowania, opis funkcjonowania w warunkach izolacji więziennej, wyniki badań sądowo-psychiatrycznych i oceny poczytalności.
Przedstawiono przypadek trudności w orzekaniu sądowo-psychiatrycznym spowodowanych niewykorzystaniem pełnej dokumentacji lekarskiej i orzeczniczej, co doprowadziło do znacznego zróżnicowania stawianych wcześniej rozpoznań, rzutującym na różnice w kwalifikacji dotyczącej poczytalności.