Streszczenie
Cel. Sprawdzenie, które z badanych cech pacjentów wpływają na skuteczność opieki zespołów leczenia środowiskowego.
Badani. Badaniem objęto 136 pacjentów z rozpoznaniem schizofrenii lub psychozy schizoafektywnej.
Metoda. Miarami skuteczności były stopnie zmiany w 3 obszarach (funkcjonowanie społeczne, obciążenie rodzin, czas hospitalizacji). Uwzględniono 2 grupy predyktorów, pierwszą były zmienne demograficzne, drugą początkowy poziom miar efektywności, potraktowanych jako zmienne niezależne.
Wyniki. Funkcjonowanie społeczne i obciążenie rodziny poprawiło się zarówno u osób ze znacznymi, jak i niewielkim i deficytami w tych zakresach. Czas hospitalizacji skrócił się istotnie tylko u chorych uprzednio długo hospitalizowanych. Ze zmiennych demograficznych wpływ na niektóre wyniki leczenia miał tylko wiek.
Wnioski. W spornej w literaturze światowej kwestii, dotyczącej nasilenia deficytów funkcjonowania, z jakim należy kierować pacjentów do zespołów środowiskowych, uzyskane wyniki skłaniają nas do przyjęcia zasad, że warto leczyć nie tylko pacjentów z najtrudniejszymi objawami, lecz również z mniej nasilonymi. Skłaniają też do przyjęcia, dominującego ostatnio poglądu, że nie należy unikać hospitalizacji za wszelką cenę. Funkcjonowanie chorych przed objęciem opieką zespołów jest predykatorem skuteczności opieki środowiskowej.