2004 zeszyt 2

Powrót do zeszytu

Tom 13, zeszyt 2

Artykuł oryginalny

Społeczno-demograficzne i behawioralne predykatory skuteczności działań zespołów leczenia środowiskowego

Ludmiła Boguszewska1, STANISŁAW WÓJTOWICZ1, Elżbieta Słupczyńska-Kossobudzka1
1. Zakład Organizacji Ochrony Zdrowia Instytutu Psychiatrii i Neurologii w Warszawie
Postępy Psychiatrii i Neurologii 2004; 13 (2): 105-113
Słowa kluczowe: predyktory, skuteczność, zespoły leczenia środowiskowego

Streszczenie

Cel. Sprawdzenie, które z badanych cech pacjentów wpływają na skuteczność opieki zespołów leczenia środowiskowego.

Badani. Badaniem objęto 136 pacjentów z rozpoznaniem schizofrenii lub psychozy schizoafektywnej.

Metoda. Miarami skuteczności były stopnie zmiany w 3 obszarach (funkcjonowanie społeczne, obciążenie rodzin, czas hospitalizacji). Uwzględniono 2 grupy predyktorów, pierwszą były zmienne demograficzne, drugą początkowy poziom miar efektywności, potraktowanych jako zmienne niezależne.

Wyniki. Funkcjonowanie społeczne i obciążenie rodziny poprawiło się zarówno u osób ze znacznymi, jak i niewielkim i deficytami w tych zakresach. Czas hospitalizacji skrócił się istotnie tylko u chorych uprzednio długo hospitalizowanych. Ze zmiennych demograficznych wpływ na niektóre wyniki leczenia miał tylko wiek.

Wnioski. W spornej w literaturze światowej kwestii, dotyczącej nasilenia deficytów funkcjonowania, z jakim należy kierować pacjentów do zespołów środowiskowych, uzyskane wyniki skłaniają nas do przyjęcia zasad, że warto leczyć nie tylko pacjentów z najtrudniejszymi objawami, lecz również z mniej nasilonymi. Skłaniają też do przyjęcia, dominującego ostatnio poglądu, że nie należy unikać hospitalizacji za wszelką cenę. Funkcjonowanie chorych przed objęciem opieką zespołów jest predykatorem skuteczności opieki środowiskowej.

Adres do korespondencji:
Mgr Ludmiła Boguszewska,
Zakład Organizacji Ochrony Zdrowia Instytutu Psychiatrii i Neurologii,
ul. Sobieskiego 9,
02-957 Warszawa,
e-mail: boguszew@ipin.edu.pl