Streszczenie
Cel. Ocena szybkości działania leków przeciwdepresyjnych mierzona ich wpływem na procesy poznawcze oraz objawy kliniczne zespołu depresyjnego.
Metoda. Zbadano 43 osoby z rozpoznaniem zespołu depresyjnego w przebiegu choroby afektywnej w toku leczenia lekiem prze-ciwdepresyjnym. Wszystkim chorym wykonano testy psychologiczne z Wiedeńskiej Baterii Testów (test reakcji prostej, test wyboru, czujności i test Persev) oraz wykonano pomiary stanu klinicznego skalą MADRS. W grupie wyodrębniono 8 osób, które pozytywnie zareagowały na leczenie w dniu 28 leczenia oraz podgrupy leczone lekami przeciwdepresyjnymi I i II generacji.
Wyniki. Nie stwierdzono istotnej poprawy procesów poznawczych w toku farmakoterapii depresji w kolejnych badaniach między dniem 0 a 28 stosowanej farmakoterapii. Nie stwierdzono, aby istotnej redukcji objawów depresji mierzonej kwestionariuszami MADRS towarzyszyła istotna poprawa w zakresie procesów poznawczych oceniana testami z Wiedeńskiej Baterii Testów. Zmiany w zakresie funkcji poznawczych nie są wczesnym predyktorem skuteczności farmakoterapii. Stwierdzono, że w dniu 21 leczenia wyniki w skali MADRS ujemnie korelują z wynikami testów czasu reakcji w grupie osób, u których stwierdzono w dniu 28 leczenia istotną poprawę stanu klinicznego. Brak poprawy w pierwszych trzech tygodniach leczenia (mierzonej wynikami MADRS) nie oznacza braku poprawy w dniu 28 leczenia.
Wnioski. Testy psychologiczne zastosowane do oceny ustępowania zaburzeń procesów poznawczych w toku farmakoterapii depresji w pierwszych czterech tygodniach leczenia okazały się mało czułe. Nie stwierdzono odmiennego wpływu na procesy poznawcze klasycznych leków przeciwdepresyjnych i leków nowej generacji.