Streszczenie
Cel. Różnorodność obrazów klinicznych depresji zmusza psychiatrów do stałego wysiłku przy analizach symptomatologii i dynamiki atypowo przebiegającego schorzenia oraz do wnikliwej diagnozy różnicowej.
Przypadek. Przedstawiono pacjenta, u którego w wyniku mylnego rozpoznania schizofrenii i leczenia neuroleptykami, doszło do pogłębienia zmian schizofrenopodobnych. Pozytywny wynik leczenia przeciwdepresyjnego potwierdził diagnozę atypowej depresji.
Komentarz. Rozpoznanie najpierw zaburzeń urojeniowych, a następnie schizofrenii pozwala sądzić, że depresja na jaką zachorował pacjent miała charakter atypowy. Można sądzić, że wnikliwa analiza obrazu klinicznego zaburzeń depresyjnych przyczyni się do ograniczenia przedwczesnych, mylnych rozpoznań.