Streszczenie
Cel. Z praktyki i aktualnego piśmiennictwa wynika, że doznania bólowe w depresji nie należą do rzadkości. Nie jest poznana geneza tego bólu, a szczególnie nie wiadomo, czy wartość progu wrażliwości na ból (PWB) może mieć w tej kwestii znaczenie. Celem badania było: (1) zbadanie PWB podczas epizodu depresji i po uzyskaniu poprawy w grupie badanej i porównanie z PWB w grupie kontrolnej, (2) analiza związku odczuwania bólu w depresji z PWB.
Metoda. Zbadano 60 pacjentów hospitalizowanych z powodu epizodu depresji w zaburzeniu depresyjnym nawracającym lub zaburzeniu afektywnym dwubiegunowym oraz 30 zdrowych ochotników jako grupę kontrolnę. Wykorzystano: badanie kliniczne, dwukrotny pomiar PWB przy pomocy algometru mechanicznego (na początku hospitalizacji i po uzyskaniu poprawy), skalę depresji Hamiltona, kwestionariusz bólowy Melzacka, słowną skalę bólu.
Wyniki. Doznania bólowe o różnym umiejscowieniu, charakterze i czasie trwania zgłaszało 75% chorych. PWB wynosił średnio: 4,85 kg w grupie badanej i 4,78 kg w grupie kontrolnej (różnica statystycznie nieistotna), 4,81 kg w podgrupie z bólem (75% GB) i 4,96 kg w podgrupie bez bólu (25% GB) (różnica nieistotna). Próg wrażliwości bólowej w okresie poprawy bądź remisji epizodu depresji wynosił 4,06 kg (różnica istotna statystycznie w porównaniu z wynikiem pierwszego badania PWB oraz w porównaniu z GK (p = 0,001).
Wnioski. Próg wrażliwości na ból był nieznacznie wyższy w grupie badanej niż kontrolnej (różnica nieistotna statystycznie) i znacząco obniżał się po uzyskaniu poprawy stanu psychicznego (nawet do wartości niższych niż w GK). Nie wykazano związku pomiędzy wartością PWB a występowaniem epizodu depresji w ZDN i ZAD.