Streszczenie
Cel. Celem pracy było zbadanie uwarunkowań hospitalizacji chorych na schizofrenię czynnikami społeczno-demograficznymi oraz zbadanie modelu korzystania z różnych typów placówek szpitalnych w roku 1999 i 2003.
Metoda. Analizowano zarejestrowane w szpitalach rozpowszechnienie i zapadalność w podgrupach społeczno-demograficznych (wiek, płeć, miejsce zamieszkania) oraz strukturę hospitalizacji w poszczególnych placówkach opieki całodobowej.
Wyniki. Rozpowszechnienie hospitalizacji osób uprzednio już leczonych nie zmieniło się, wzrosła natomiast o 14% zarejestrowana zapadalność. Średni czas hospitalizacji spadł o 7%. W obu latach przeważają rozpoznania schizofrenii paranoidalnej (odpowiednio 62% i 70%). Rozpowszechnienie hospitalizacji jest najwyższe u osób w wieku 36-50 lat (150 na 100 tys. populacji). Pierwsze hospitalizacje są najczęstsze u osób w wieku 20-35 lat, u mężczyzn rozpoczynają się wcześniej niż u kobiet. Mężczyźni trafiają do szpitala częściej niż kobiety, różnica po 5 latach pogłębiła się. Czas leczenia mężczyzn jest dłuższy niż kobiet, w 2003 r. różnica jest mniejsza niż 5 lat wcześniej. Mieszkańcy miast hospitalizowani są częściej i krócej niż mieszkańcy wsi, różnice te po pięciu latach pogłębiły się.
Wnioski. Powinno to być sygnałem dla menadżerów opieki psychiatrycznej, można bowiem przypuszczać, że mieszkańcy wsi trafiają do szpitala później, w gorszym stanie i dlatego wymagają dłuższego leczenia. Model korzystania z opieki szpitalnej w 2003 r. jest odmienny niż 5 lat wcześniej. Z punktu widzenia polityki zdrowotnej postulowanej przez projekt Programu Ochrony Zdrowia Psychicznego zmiany te mają dwojaki charakter - korzystny (zmniejszenie udziału chorych leczonych w ogólnych oddziałach szpitali psychiatrycznych i zwiększenie liczby chorych leczonych w oddziałach psychiatrycznych szpitali ogólnych) oraz niekorzystny (Program postuluje zwiększenie liczby chorych leczonych w wyspecjalizowanych oddziałach szpitali psychiatrycznych, podczas gdy wzrosła jedynie rola jednego tylko typu oddziałów - opiekuńczo-leczniczych, a spadł udział chorych w innych oddziałach specjalistycznych, takich jak rehabilitacyjne i dla przewlekle chorych, nie utworzono też hosteli).