Streszczenie
Cel. Celem pracy było dokonanie przeglądu: (1) badań oceniających wpływ depresji na rozwój i przebieg choroby niedokrwiennej serca - ChNS, (2) prawdopodobnych mechanizmów patofizjologicznych łączących ChNS i depresję oraz (3) najnowszych badań wpływu leczenia przeciwdepresyjnego na przebieg ChNS i współistniejącą depresję, m.in.: SADHART, CREATE, ENRICHD, CAST, CASH, MIND-IT.
Poglądy. Przeprowadzone dotychczas badania kliniczne retrospektywne, prospektywne oraz metaanalizy jednoznacznie wykazują ścisłą korelację pomiędzy występowaniem depresji a ryzykiem rozwoju ChNS u osób dotychczas na nią niechorujących oraz pomiędzy występowaniem i nasileniem objawów depresyjnych a nasileniem objawów wieńcowych u osób z rozpoznaną ChNS. Istnieje wiele danych na temat prawdopodobnych patomechanizmów łączących depresję i ChNS, z których najważniejsze to: nadreaktywność osi podwzgórze-przysadka-nadnercza z towarzyszącą aktywacją układu katecholaminergicznego, zaburzenia funkcji płytek krwi z aktywacją układu krzepnięcia, patologiczny wzrost aktywacji układu immunologicznego o charakterze zapalnym, dysfunkcja śródbłonka naczyniowego oraz zwiększenie stężeń homocysteiny. Wyniki najnowszych badań dotyczących oceny wpływu odpowiedniego leczenia farmakologicznego a także psychoterapeutycznego depresji wskazują, że działania te istotnie poprawiają przebieg i rokowanie w ChNS, poprzez m.in. zmniejszenie ryzyka zawałów i zgonów, a najbezpieczniejszymi lekami są niektóre leki z grupy SSRI.
Wnioski. (1) Depresja zwiększa ryzyko rozwoju ChNS, często współwystępuje z ChNS i znacząco wpływa na jej przebieg i rokowanie, stąd potrzeba jej wczesnego wykrywania i skutecznego leczenia. (2) Zastosowanie odpowiedniego leczenia farmakologicznego i psychoterapeutycznego poprawia przebieg i rokowanie w ChNS.