Streszczenie
U 60 chorych z depresją endogenną (11 mężczyzn, 49 kobiet, w wieku 25-66 lat) wykonano, w okresie fazy chorobowej, przed rozpoczęciem leczenia farmakologicznego, badania poziomu białka C-reaktywnego (CRP) i alfa-1-kwaśnej glikoproteiny (AGP), jak również badanie mikroheterogenności AGP. Spośród badanych chorych, 34 spełniało kryteria oporności na leczenie farmakologiczne (przeprowadzone uprzednio dwie kolejne kuracje farmakologiczne nie przyniosły zadowalającej poprawy). Grupa ta, w porównaniu z grupą pozostałych 26 chorych, cechowała się dłuższym przebiegiem choroby, jak również dłuższym okresem trwania fazy chorobowej. Porównanie obu grup wykazało u chorych lekoopornych istotnie wyższe stężenia AGP w surowicy, wyższe wartości wskaźnika mikroheterogenności AGP, jak również wyższe liczby monocytów w porównaniu z pozostałymi chorymi. Stwierdzane zmiany w grupie chorych lekoopornych można traktować jako wykładniki nadmiernej aktywacji immunologicznej. Mogłoby to sugerować, że cechy takiej aktywacji wiążą się z gorszymi wynikami leczenia farmakologicznego u chorych z depresją endogenną.