Streszczenie
Celem badań było porównanie subiektywnej (skalą Van Puttena oraz skalą Nabera) i obiektywnej (PANSS) oceny skuteczności farmakoterapii oraz ocena jakości życia pacjentów leczonych z powodu schizofrenii. Zbadano 105 chorych z rozpoznaniem schizofrenii. Na podstawie subiektywnej oceny pierwszych efektów podanego leku chorych podzielono na pacjentów z dysforyczną (D) lub pozytywną (P) postawą wobec farmakoterapii. W obu grupach znalazło się 47% i 53% chorych. Nie różnili się oni nasileniem objawów schizofrenii przed leczeniem. Po leczeniu w grupie D stwierdzono większe nasilenie objawów pozytywnych schizofrenii. Pacjenci z obu grup podobnie oceniali swoją jakość życia. Ocena jakości życia korelowała dodatnio z oceną farmakoterapii w skali Nabera. Poprawa kliniczna po leczeniu nie różniła się istotnie w grupach D i P, ale po leczeniu poprawa kliniczna korelowała z lepszą oceną farmakoterapii w skali Van Puttena. Grupy D i P nie różniły się nasileniem objawów ubocznych działania neuroleptyków, ani po rozpoczęciu, ani po zakończeniu leczenia, natomiast po leczeniu stwierdzono korelację między nasileniem objawów ubocznych a postawą wobec farmakoterapii ocenianą w skali Van Puttena. W opinii rodzin pacjentów skuteczność farmakoterapii po leczeniu była lepiej oceniana niż po pierwszym tygodniu leczenia. Ocena ta nie korelowała z nasileniem objawów schizofrenii, natomiast korelowała z oceną subiektywną farmakoterapii po leczeniu.