Streszczenie
Celem pracy jest przedstawienie toksycznego działania glinu (Aluminium) na układ nerwowy. Glin (aluminium) jest zaliczany do czynników środowiskowych mogących mieć znaczenie w powstawaniu choroby Alzheimera. Istotnym molekularnym mechanizmem tej choroby może być β-amyloid, który ulega silnej agregacji pod wpływem działania glinu. β-amyloid powoduje nieprawidłowy wzrost stężenia jonów Ca²+ w komórce, co prowadzi do zmian neurodegeneracyjnych w układzie nerwowym, które stwierdzono w zakończeniach cholinergicznych w korze mózgowej i w hipokampie. Zasadnicze znaczenie dla zdrowia człowieka ma ilość glinu przedostająca się do organizmu z pożywienia i zażywanych leków. Dzienne spożycie tego pierwiastka waha się w granicach od l0 do 40 mg i jest absorbowane z układu pokarmowego w ilości mniejszej niż l%. Stosunkowo nieduża jego część przechodzi przez barierę krew-mózg i wnika do mózgu. Zdolność mózgu do eliminacji glinu jest mała, powodując tym samym jego akumulację w sposób wiekowo-zależny. Podwyższone stężenie glinu stwierdzono w mózgu osób zmarłych na chorobę Alzheimera. Niektóre badania epidemiologiczne wskazują na zależność między stężeniem glinu w wodzie pitnej i zapadalność na chorobę Alzheimera.