Streszczenie
Od dawna próbowano sklasyfikować zaburzenia osobowości. Pomocne były w tym liczne narzędzia pomiarowe, m.in. inwentarze, skale samooceny, kwestionariusze, diagnozujące zaburzenia osobowości. W latach sześćdziesiątych podjęto prace nad rzetelnością i trafnością diagnostyki psychiatrycznej w rezultacie czego powstały dwa współistniejące obszerne systemy klasyfikacyjne: ICD i DSM. Ich wspólną cechą jest dążenie do tworzenia czysto opisowych definicji typowych zespołów klinicznych, wolnych od założeń teoretycznych. W przypadku ICD-10 pośród zaburzeń osobowości wyodrębniono nowe zaburzenia zachowania dorosłych, a zaburzenia preferencji seksualnych oddzielono od zaburzeń identyfikacji z płcią. Do zaburzeń osobowości włączono zespoły, które wcześniej uważano za nerwicowe. Najwięcej kontrowersji budzi wprowadzenie do ICD-10 terminu „osobowość z pogranicza" (borderline).